به این نتیجه رسیدم که من شنونده ی خوبی به نظر میرسم.میگم به نظر میرسم چون واقعا اینطوری نیستم. یعنی هستم ولی ماکزیمم تا یه ربع، بیست دقیقه . بیشتر از این طول بکشه خود به خود تمرکزم از دست میره.
وقتی یکی شروع میکنه باهام صحبت کنه بهش دقت میکنم، حتما باید به چشمهاش نگاه کنم و با تکان دادن سر یا مثلا گفتن خب ، اره میدونم یا مثلا درسته و اینا میذارم خوووب هر چی تو ذهنشه بگه و بدون پریدن وسط حرفش اجازه میدم صحبتشو کامل کنه. این مسئله تو داروخونه خیلی به تعامل بهترم با بیمارا کمک کرده. باعث شده بهم اعتماد کنن و با خیال راحت سوالاتشونو ( که بعضا روشون نمیشه در موردش صحبت کنن یا فکر میکنن طرف مقابل اهمیت نمیده) بپرسن و من هم تا جایی که بلد باشم و بتونم راهنماییشون میکنم.از طرفی این ویژگیم باعث میشه سر درد دل افراد باز بشه و بخوان برای من از اختلافاتشون با بچه هاو عروس و داماداشون گرفته تا خرج و مخارج زندگی و گرونی و فلان دردودل کنن. که هم از حوصله ی من خارجه هم واقعا از یه جایی به بعد دیگه نمیتونم با دقت گوش کنم چون همه ی انرژیم رو همون یه ربع اول خرج کردم.اینجور موقع ها خودبه خود بخش مربوط به پردازش اطلاعات خاموش میشه در حالی که بخش مربوط به زبان بدن( همون سر ت دادن و اینا) هنوز به کار خودش ادامه میده. اینطوریه که فرد درددل کننده فکر میکنه من همه حرفهاشو با دقت گوش میکنم و چون تو این جور موارد هم راه حلی ارائه نمیدم ( واصولا اینجور وقتها هم کسی دنبال راه حل نیست) ، اون آدم راضی و خوشحال در حالی که بار سنگین حرفای انباشته شده اش رو خالی کرده میره دنبال زندگیش. به نظرم هر آدمی نیاز داره به یک نفر که فقط شنونده باشه که حرفای قلمبه شده تو دل و ذهنش رو بهش بزنه و خالی بشه. کلا غر زدن تخلیه احساسات منفیه و هر کسی نیاز داره بهش اماااا به شرطی که غر و چسناله کار هرروزش نباشه و همون یه ربع بیست دقیقه بتونه جمعش کنه و ریکاروری بشه. آدمهایی هستند که کارشون شده نق زدن و چسناله. یعنی اگر به اینها مجال درد دل بدی باختی.مغزت رو با افکار منفیشون تیلیت میکنن و یه کاری میکنن که به غلط کردم بیفتی. اینجور موقع ها من سعی میکنم بحث رو عوض کنم و به هر نحوی شده مکالمه را در نطفه خفه کنم. چون اینجور آدم ها غر زدن بخشی از وجودشون شده و اینجوری نیست که با یه صحبت کردن درددلشون خالی بشه. مدام توی ذهن منفیگراشون نک و ناله تولید میکنن و انرژی بقیه رو هم تحلیل میدن. اینها رو باید گذاشت به حال خودشون چون نه دنبال راه حل هستن و نه ناله هاشون تمومی داره.
درباره این سایت